Detox

Wat doe ik mezelf weer aan! Al op dag één van mijn sapkuur zwicht ik bijna. De hele dag gaat het goed, totdat ik ga koken voor de anderen. Spaghetti…. mmm ik hou van spaghetti. Echt lekker, dat gekruide gehakt. Zal ik een stukje uit de pan eten? Weet je wat? Ik doe overdag sap en ‘s avonds eet ik gewoon. Ah nee, zo zwak wil ik niet zijn. Ik wilde dit, dus nu moet ik doorzetten. Maar ja, is dat kuren nu echt zo goed voor je? Eigenlijk niet hè? Ik kan beter gewoon gezond eten en gezonde sapjes erbij. Nee! Zwakkeling! 

Bleeeeh

Nu al craving voor een stukje vlees, een belegde boterham of desnoods een appel. De reacties om me heen helpen ook niet mee. Iedereen lijkt zich zich een slag in de rondte te vreten in mijn directe nabijheid. Oudste zoon zegt bij alles wat ik drink hard “bleeeeh” en de jongste wil telkens slokjes. Het ís al zo weinig.

Het is dag twee van mijn sapkuur. Mijn god. Het lijkt een eeuwigheid te duren. Jaloers ben ik als ik ‘s ochtends brood sta te smeren voor de kinderen. Bijna eet ik stiekem een plak kaas. En weer moet ik mijn sapje delen met de jongste. Wel stoer dat hij spinaziesap lust. Maar moet hij precies nu groene dingen durven proeven?

Waarom ook alweer

Probeer te bedenken waarom ik dit ook alweer wilde. Detoxen. Ik leef niet altijd even gezond en het is zo lekker om straks gedetoxt de lente in te gaan. Want, gedetoxt heb ik vast weer alle energie van de wereld. Vlieg ik door het huis en pak ik zonder tegenzin mijn hardlopen weer goed op. Dat weet ik zeker.

Ik ben mezelf gewoon niet als ik niet eet. En die fitte flow zou nu toch wel eens moeten komen? Moeilijk om te bedenken hoe ik de komende kalenderperiode ga doorkomen. Het is pas dag twee. Dagen duren opeens immens en ondraaglijk lang. Ik realiseer me dat het lang geleden is, dat dagen lang duurden.

Gelukkig is het maar drie dagen.