(Geen) vakantie, goud randje en een cup of tea

De vakantie is begonnen! Voor de kinderen dan. Maar dat is al fijn. Geen gehaast in de ochtend. En ondanks het vele thuis zijn van de afgelopen maanden waren ze er aan toe.

Wij begonnen deze week met een uit de hand gelopen gesprek op de camping. Halverwege de week was er chaos, drukte en gezelligheid. En de week eindigde heel zen. Lees je mee?

Maandag

Heerlijk, op de camping wakker worden van een peuter bij de buren met een driftbui 😉

Och, denk ik dan, hebben we dat niet allemaal wel eens meegemaakt?

Na het kampeerweekend zaten we al vroeg klaar om naar huis te rijden en weer aan het werk te gaan. Voor die hele reis van 4 minuten 😉 Helaas liep het anders en werd het ongeveer 4 uur.

We zouden de factuur nog afgeven aan de mensen van de hond die had gebeten. Na dat incident hadden we afgesproken dat zij die op zich zouden nemen. Alleen dachten ze daar nu anders over. Heel bijzonder dat wij nu leken te moeten verantwoorden hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het werd een verhit gesprek en we hebben hulp in moeten schakelen om het op te lossen. Niet leuk weggaan zo. En heel zorgelijk dat zo’n hond verblijft op een kinderrijke camping.

Dinsdag

Een gewone dag. Dat klinkt zo negatief. Maar nee, ik hou er van. Gisteren wilde het niet zo met mijn werkflow, vandaag wel. En dat voelt lekker. Het gevoel van weer overzicht, dingen afstrepen en wat leuke werktaken doen.

Puckje moest weer naar de dierenarts. Bijtwond zag er nog niet goed uit, dus ze kreeg een 2e antibioticakuur. Fijn. Iemand ook ooit geprobeerd medicijnen toe te dienen bij je huisdier?

Ik was net blij dat ik er vanaf was. De eerste dag lukte het nog om de pilletjes te verstoppen tussen brokjes. Maar al gauw trapte ze daar niet meer in. Tot een week geleden pikte ze nog wel eens een boterham van het aanrecht die lag te ontdooien. Nu haalt ze haar neus daar voor op. Inmiddels zijn we van blokjes kaas, via plakjes ham, naar stukjes leverworst om ze in te verstoppen. Bij dat laatste kauwt ze niet, dus dat werkt nog. Bij al het andere weet ze precies die kwart pil er uit te werken.

We vierden onze verkering met een ouderwetsch afspraakje: uit eten en een film <3

Woensdag

Vroeg begonnen met werken – ‘s middags heerlijk de jongens weer ophalen! Ik had er al superveel zin in. Zoals de laatste loodjes voor de vakantie extra zwaar kunnen zijn, zo zijn de laatste dagen voordat ze twee weken naar papa gaan extra gezellig en waardevol.

Toen ik kwam aanlopen bij het hofje sprong Tom op me af en zo mijn armen in. Ik dacht dat hij heel blij was om mij te zien, maar er bleek iets anders – ook heel liefs – aan de hand.

Ik werd gesommeerd op het stoepje te wachten en Tom rende voor me uit naar binnen. Op het stoepje aangekomen zag ik een briefje op de deur: “welkom bij het restaurant” en “je moet aanbellen”. Na de bel deden de 2 obers open. Ik werd geleid naar een chique gedekte tafel. Midden op tafel een grote schaal brownies. De jongens klagen altijd dat chocola bij mij niet veilig is, dus succes verzekerd. Ik deelde een blikje cola zero met de obers. Papa vertelde dat ze hier al uren mee bezig waren. Ik overstroomde van liefde.

We zijn Delft ingegaan om schoolspullen te kopen. Daar maak ik ieder jaar een momentje van. Dit jaar extra bijzonder met één zoon naar de middelbare, en de ander ook naar een nieuwe school. Hij gaat groep 6, 7 en 8 in ons nieuwe dorp doen.

Het werd een middag met een gouden randje. Met veel oh-deze-is-gaaf (agenda’s en etuis), deze-schrijft-lekker (pennen), lekker-dit-eten-we-bij-papa-heel-vaak (kibbeling aan de gracht) en last but definitely not least een het-was-supergezellig-mama.

Donderdag

Weer vroeg aan het werk, want ‘s middags ook nog een afscheidsfeestje voor Tom. Daan had alle festiviteiten al gehad. En voor Tom wilde ik ook stilstaan bij zijn laatste jaar op deze school. Daarom had hij 3 vriendjes uitgenodigd voor pannenkoeken en een klein feestje. Tom had gisteren in Delft bordjes, bekertjes en rietjes uitgekozen. En de tafel was ‘s ochtends al gedekt 🙂

Ik was mijn grote koekenpan in de caravan vergeten. Hoe handig. Had alleen een minipannetje. Anderhalf uur staan bakken!

Na de pannenkoeken met ze naar de vaart gegaan – dat is een water dat hier langs het dorp loopt en waar je bij de grote steiger kan zwemmen. Dat is wel één van Tom zijn favoriete dingen; zwemmen in de vaart. Onwijs gezellig natuurlijk nu met zijn beste vriendjes. We hebben geproost met Sprite en chipjes gegeten op de steiger. Als ik dan dat glimmende jongetje zie dan ben ik het gelukkigste mens op aarde.

Vrijdag

Een hele bijzondere werkdag vandaag. Mijn zus gaf haar eerste workshop babymassage bij mij! Ohhhh, wat deed ze het mooi en wat was het leuk. Ik heb deze workshop al best vaak aangeboden via andere docenten. Als een welkom voor nieuwe ouders die gaan starten bij een gastouder. Ik was nu natuurlijk apetrots en zeer vereerd dat ze dit nu samen met mij wil doen. En het gaat voor mij nooit vervelen om naar kleine babyvoetjes te kijken en de verhalen van kersverse ouders te horen.

Vandaag stond verder in het tekenen van het afscheid van mijn jongens. Oeh, dit valt altijd zo zwaar… het zomervakantiegedeelte bij papa. Het is heerlijk voor ze. Ze hebben het goed en ik kan geen fijnere plek voor ze bedenken. En ik mis ze.

En omdat ik ze zo ga missen heb ik me laten overhalen voor Monopoly. Ik heb zo’n hekel aan dat spel. Tegen de tijd dat ik spelletjesmoe ben komt het pas net op gang en dan moet je nog zo lang! Dus nu, áls ik al over te halen ben, heb ik bedacht dat je meteen alles mag kopen en bouwen. Dan is het nog een béétje draaglijk.

En dan die koppies. Glimmend omdat ik huur moet betalen voor hun straatje. Of omdat ik niet meer kan wisselen en nog maar heel weinig briefjes heb. Wiebelend. Soms springend naast hun stoel. Ondertussen zie ik de klok veel te snel tikken. Monopoly kan me niet lang genoeg duren.

En dan die koppies. Als ze papa uit zien stappen. Vergeten om mij een knuffel te geven, maar de hond wel. Ik roep ze terug deze keer, want ik kan niet zonder knuffel. Ze zwaaien allebei met twee armen als ze de straat uitrijden. Stilletjes loop ik naar de keuken om even voor me uit te staren.

Zaterdag en zondag

Het is de moeite niet ze apart te noemen. Want ik weet niet waar de zaterdag eindigde en de zondag begon. Het was één blok van slapen, serie kijken, schrijven, lekker en gezond eten en rondjes met de hond. My cup of tea, zo’n weekend. Na heel veel gevulde weken en nog flink wat chaos, afscheidsfeestjes en overstromende to-do-lijstjes was dit precies wat ik nodig had <3