Share This Article
Vandaag had ik zo’n ongelofelijke zin om heel erg niks te doen. Ik ben een weekendje weg (hier spreekt een groot Natuurhuisje-fan!) om wat tijd samen door te brengen en even bij te komen. Echt bijkomen is voor mij genoeg slaap, lekker en gezond eten, een goed boek. Veel schrijven, dat wel. Samen een filmpje kijken, spelletjes doen. Cocoonen in het kwadraat. Ik verlaat gerust drie dagen het huisje niet.
Nu wil het toeval dat mijn vriend en ik soms wat andere voorkeuren hebben.
Ik zal onze situatie schetsen:
Hij. Woont alleen. Verplichtingen deze week: op één hand te tellen. Houdt van sportief.
Ik. Huisgenoten van 9 en 6 jaar. Verplichtingen deze week: niet genoeg handen. Houdt van sportief, bij anderen.
Een zondagochtend kan er bij ons dan zomaar als volgt uit zien:
Hij: “wat zullen we eens gaan doen!” (Bij deze vraag is een uitroepteken meer op z’n plaats dan een vraagteken.)
Ik: “ehmm…… niks?” (En hier is een vraagteken meer op z’n plaats dan een uitroepteken.)
Na wat gekibbel over waarom ik zo langzaam douche gingen we op pad. Met frisse tegenzin heb ik een fietstocht gemaakt op een gammel fietsje, over een zanderig pad. En nee, ik ga niet zeuren over dat ik dit allemaal met tegenzin doe. Want in die tegenzin zit iets positiefs. Ik wil het ook namelijk voor hem leuk maken.
En ik moet toegeven. Het was uiteindelijk best lekker om uit te waaien, om de bossen even te zien met de koude januarizon op m’n gezicht. De hei was prachtig. Ik voel dan zo erg dat ik van deze omgeving hou.
Ik dagdroomde op de fiets over een huisje in het bos om te wonen, met een houtkachel in de woonkeuken waar ik schrijf. Hij dagdroomde daar ook over. En hij zou dan met de jongens het bos in om hout te zoeken en met ze op pad want zij zijn veel actiever dan ik. En ik struin om het huis en door het bos met de hond.
Daarna volgde het – ik mag toch wel zeggen – hoogtepunt van de fietstocht: in het warme huisje terug komen!
De rest van de middag heb ik afwisselend doorgebracht in de sauna en afkoelend op het terras onder de overkapping en schrijvend voor de open haard. Vervolgens heb ik drie kwartier in het bubbelbad gezeten – ik mijmerde nog wat over een huisje in het bos – terwijl hij goulash stond te maken, om na het bubbelen samen voor de open haard te eten. Dit is wat ze denk ik bedoelen met goede karma.
