Share This Article
Romcoms zijn slecht voor je relatie. Dat had mijn vriend in een artikel gelezen. Bij dit soort statements vraag ik altijd of het niet stiekem de Viva was. (Ik denk dat de Viva lezen slecht voor je relatie is.)
Het zit zo volgens dat artikel: romcoms kijken zorgt voor een vertekend beeld van de liefde. Het geeft onrealistische verwachtingen. Ook laat het je geloven in voorbestemde en perfecte liefde.
Nu leek hij op zich niet bezorgd over het niet bestaan van perfecte liefde en meer over het feit dat ik misschien zit te zwijmelen bij aantrekkelijke mannelijke hoofdrolspelers (een beetje jaloezie mag ik wel), toch zette het me aan het denken.
Ik geloof daar dus in
Ik geloof in perfecte liefde. Ik geloof in echt houden van. In dat je niet zomaar met iemand echt gelukkig kunt zijn. Dat je met vast veel mensen een prima relatie kan hebben en zelfs oud kan worden, maar dat je toch iets mist. Dat ultieme gevoel. Dat iets dat je in je ziel raakt.
Hebben wij dan een perfecte relatie? Ehm….. nee. Wij hebben een ver-re ván perfecte relatie. En als ik niet zo verschrikkelijk van hem hield was ik al 9 keer bij hem weg gegaan (alleen al in het 4e kwartaal van 2017) (hij ook bij mij, zegt hij).
Geloof ik dan dat perfecte relaties wel bestaan? Ehm…. nee. Zelfs in romcoms geloven ze dat niet. In de film wordt altijd even dikke ruzie gemaakt, verdwijnt één van de geliefdes een tijdje kwaad, denken ze een poosje dat het nooit meer goed kan komen of lijken ze totaal niet bij elkaar te passen. En als de film niet zou stoppen bij ‘the end’ zouden ze elkaar daarna vast nog heel vaak niet uit kunnen staan.
De liefde is perfect omdat ik op de goede momenten me veilig, geliefd en intens verbonden voel. Omdat er maar 1 persoon is die ik meteen moet spreken als er iets slechts of iets goeds gebeurt. Omdat ik wel zonder hem kan, maar niet wil. Ook omdat ik verliefd blijf op zijn gezicht, als hij lacht, kwetsbaar is of wanneer ik door m’n wimpers heen kijk als ik hem zoen. Omdat ik altijd weer naar hem terug kom, net als in de film.
En niet onbelangrijk: ik voel het ook terug.
Romcoms slecht voor mijn relatie?
Zeker weten van niet. Voor mij is het niets meer dan ontspanning. Een niet-nadenk-film, beetje rommelen in huis of wat in mijn schrijfboek, pantoffels, kaarsjes aan en een grote kop thee. En op het eind, als ze elkaar dan vinden, de muziek aanzwelt en ik een traantje wegpink, bedenk ik me wat een geluksvogel ik ben dat ik mijn perfecte liefde heb gevonden.
Ik wil hem dan ook meteen bellen. Inderdaad, bellen, want ik ben dan altijd alleen thuis. Mijn vriend vindt romcoms afschuwelijk. Gek, voor iemand die de Viva leest.
