Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Mijn verhaal

Leuk dat je hier een kijkje neemt! Ik ben Hanneke. Ik vertel je op dit blog over groeien, bloeien en over de gevechten met mezelf. Ook over mijn grote geluk, want moeder zijn is alles waar ik ooit van heb gedroomd.

Als ik genoeg heb geslapen.

Je vindt hier eerlijke snippers uit mijn leven. Het mooie en het moeilijke. Soms met een kleine knipoog ♥

Een huisje vol

Wij wonen midden in het groen in een knus huisje in de polder, aan de rand van een Zuid-Hollands dorp. Als ik naar buiten kijk vanaf mijn favoriete schrijfplekje – de bank voor het raam – zie ik de koeien grazen.

Ons huisje is goed gevuld: mijn man en ik, Daan en Tom (twee pubers), Sammie (een dreumes) en kindje 4 is op komst.

Een beetje chaos is er wel. De oudste kinderen lopen in en uit met vriendjes, de jongste klimt overal op, mijn vriend werkt onregelmatig en ik werk overal tussendoor als zelfstandige met de eettafel als mijn werkplek. Een gezellige chaos.

Ervaringsdeskundige in angst en paniek

Dit zou ik wel op mijn CV kunnen zetten. Op mijn 18e heb ik een zware depressie gekregen, die zich daarna heeft doorontwikkeld tot een angst- en paniekstoornis. Al 20 jaar heb ik hier in verschillende vormen last van. Was het eerst vooral een gegeneraliseerde angststoornis, de laatste 12 jaar uit het zich vooral in een emetofobie (extreme angst voor overgeven).

Ik heb verschillende therapieën gevolgd, met wisselend succes. Vijf jaar geleden ben ik een intensief traject gestart waar ik nog steeds in zit. Ik ben (nog) niet van mijn fobie af, maar ik heb veel geleerd als het gaat om persoonlijke ontwikkeling. Dus – nog wel mét fobie – raak ik steeds beter in mijn vel. Mezelf ontwikkelen is iets wat ik ontzettend interessant vind en schrijven is daar een groot onderdeel van.

Altijd aan het schrijven

Ik doe niet anders dan schrijven. Als ik niet werk of met mijn gezinnetje in de weer ben. Schrijven heb ik altijd gedaan. Nieuwsbrieven met vakantieweetjes als kind en genieten van boekverslagen op school. Nederlands is het enige vak waar ik nooit van heb gespijbeld. En ik schreef dagboeken vol.

Een jaar of vijftien geleden ben ik begonnen met schrijfcursussen. In eerste instantie gericht op creatief schrijven. Later kwamen hier schrijftechniekcursussen bij. En nog steeds móet ik gewoon weer een nieuwe cursus kiezen als ik er één heb afgerond.

Mijn blog ben ik in 2012 gestart. Met mijn blog hoop ik te laten zien dat we het allemaal soms even niet meer weten. Het perfecte leven bestaat niet. En ik heb gemerkt dat wanneer ik er open over ben, de verhalen bij de ander ook loskomen. Ik vind dat een feest der herkenning en ik waardeer de verbinding als je daar samen open over kunt zijn.

Hier word ik nou blij van

Ik hou van thuis zijn! Ik geniet ook van buiten zijn om ons huis; we hebben een soort mini-boerderijtje en daar heb ik altijd van gedroomd. Ook word ik heel blij van de bossen: Oost-Nederlandse bossen, bossen in de Ardennen, Franse bossen, bossen in Wales. Elke dag maak ik lijstjes en ik heb voor al die lijstjes systemen bedacht. Ik ben heel erg gehecht aan mijn vulpen van Visconti; het enige dure ding in mijn hele huis.

Wil je meer weten over mij persoonlijk? Over mijn moeder-zijn? Of hoe een week zoal gaat hier? Lees dan lekker verder 🙂