Share This Article
Een aantal weken geleden schreef ik over de maanden november en december. Ik hoor nóg mijn moeder er over klagen. Schijnbaar was ik dan ook hyperactief. Ik ben nu op het punt aangekomen dat ik deze periode ga vervloeken.
Ik houd van de gezelligheid, doch gedoseerd. Belachelijk om Sint’s verjaardag al vanaf begin november te vieren. Ik ben zelf eind oktober jarig. Dat vier ik ook niet vanaf 1 september. Zou het niet prettiger zijn als we op 5 december zeggen: ‘o ja, vandaag is Sinterklaas trouwens jarig’. Wie? ‘Dat zie je straks op school wel lieverd.’ Feest, cadeautje, klaar. En….. weer rust.
Dan kerst. De dag nadat Sint op school kwam stond de kerstboom opgetuigd in de klas. Ik zag mijn zoon kijken of hij het niet helemaal goed had begrepen. We waren toch werkjes met zwarte pieten en pepernoten aan het doen?
Goed, we zijn nu 3 weken verder. Vanavond bracht ik hem naar het kerstdiner op school. Voor het eerst. De climax. Om hem heen vond iedereen het spannend. Na tig vragen, met een sjieke blouse en een heuse vlinderstrik zat hij koortsachtig op zijn stoel. Gejaagde grote ogen. Hij was niet de enige. Allemaal bleke koppies. Meisjes in jurken, jongens met stropdas. Een paar kindjes waren ziek. Het lieve meisjes wat naast mijn zoon zat had gespuugd vandaag.
Straks ga ik hem ophalen. Ik ben onwijs benieuwd of hij het leuk heeft gehad op school. Hopelijk heeft het bleke koppie weer wat meer kleur. Nog 1 ochtend school, en dan…. vakantie! Begrijp me niet verkeerd. Ik houd van feestdagen, ik houd van feest! Laten we het wel gezellig houden. Een tikkie gedoseerd dus. Morgen vieren we dat de vakantie begint, met een gourmetavond. Ik weet zeker dat mijn zoon dit prachtig vindt en dat hij uitgelaten zal zijn. Maar ik vertel het pas morgen.
