Word je ook zo moe van vakantie?

Ik ben onwijs toe aan vakantie, want ik ben net met de kinderen op vakantie geweest. Ken je dat? Laat ik voorop stellen: ze zijn lief, ik hou van ze, het was leuk en gezellig. Maar, ik ben kapot!

Het gaat wel ieder jaar beter, naarmate ze ouder worden. Ik heb deze vakantie-ervaringen namelijk ook al gehad:

• In Italië met een weglopende bijna kleuter. De hele vakantie moeten rennen als hij bij het huisje weer de heg omging. Op terrassen. In speeltuinen. Bij het zwembad. Overal erachteraan om hem net bij z’n kraagje te grijpen.
• Nog een poging naar Italië. Met een kleuter en een baby van 9 maanden, in een hittegolf. ’s Nachts koelt het huisje af naar 32 graden. De baby slaapt de hele vakantie niet overdag. Ik rek het steeds tot 18.30 om nog een fles te geven, van de moeheid valt hij tijdens het drinken in slaap en drinkt de helft op. Om ’s nachts dan wakker te worden van de honger. En daarna niet te kunnen slapen van de warmte. Op de terugweg in de auto was het stil – mijn (nu ex-)man verbrak de stilte door te zeggen dat het misschien wel een idee is om voorlopig niet zo ver op vakantie te gaan.
• De drie jaren sinds de scheiding ben ik achtereenvolgend naar de Veluwe, de Ardennen en Rockanje gegaan op vakantie met de kinderen. De afstand beviel prima. Naar Rockanje was het nog geen drie kwartier rijden, top! Wel met de pont gegaan, voor dat vakantiegevoel. Tijdens deze vakanties, alleen met ze, viel het me wel zwaar. Het was ook zeker leuk en fijn, maar de constante stroom van prikkels nekten me. Vorig jaar naar Rockanje speelde het weer ook niet mee. Na vijf dagen was ik door mijn vooraf bedachte aanbod van binnenactiviteiten heen en stond ik huilend in een wc van een binnenspeeltuin die zwart zag van de schuilende mensen omdat ik niet meer wist wat ik nu de volgende dagen kon gaan doen.

Dit jaar had ik zin om voor het eerst weer met ze wat verder weg te gaan. Het werd Normandië, op 6 uurtjes rijden. Een mooie middenweg tussen Rockanje en Zuid-Frankrijk, leek me. Wekenlang heb ik geduimd voor alsjeblieft een beetje goed weer. Want in Normandië is het gemiddeld klimaat niet veel beter dan in Rockanje. En of het nu dichtbij of ver weg regent: samen met je kinderen opgesloten zitten in een safaritent of stacaravan is nergens fijn!

Dit ga ik nooit doen als ouder

De reis ging goed! Ik moet wel bekennen, ik heb in de auto de tablet als bliksemafleider van de kilometerslange files voor tolpoortjes gebruikt. Dit is er weer één uit de categorie “dit ga ik nooit doen als ouder”, je weet wel: die dingen die je zegt voordat je kinderen krijgt.

Het weer was goed! De jongens hebben heel wat af kunnen plonzen in het door mij met voorbedachte rade goed uitgekozen ruime zwembad met 3 glijbanen. Dat betekende al meer boekjes lezen aan de rand van het zwembad dan voorgaande jaren. Het scheelde daarnaast dat Tom nu ook zijn zwemdiploma heeft. Wat een verademing om niet steeds mee te hoeven dat koude water in.

We hebben het echt leuk gehad. Het was een zomervakantie zoals ik ze ken van vroeger. Lekker lang op het strand, een broodje halen, veel ijsjes halen. Dorpjes bezoeken en daar wat eten. Croissantjes bij de bakker. Puzzelen en tafeltennissen ‘s avonds voor bedtijd. Struinen over de camping. Dat laatste ken ik dan niet van vroeger, want ik kom absoluut niet uit een kampeerfamilie.

Waarom ik dan toch ietwat kapot ben? Vakantie met kinderen betekent nog steeds: de hele dag bezig zijn. Het gaat echt allemaal steeds makkelijker nu ze ouder worden. Maar nog steeds is het zo dat je behoorlijk geleefd wordt. Heel lang stilzitten is er sowieso niet bij. En als je nét zit met een schrijfboek zijn ineens de wolken voor de zon en is het water te koud, kriebelt er iets op een rug, moet er een pleister gezocht worden voor een wondje wat alleen te zien is onder een microscoop, raakt je broer je arm aan, is die glijbaan alleen leuk als mama ook mee gaat, smaakt de kaas hier niet lekker, zit er een eng beestje in deze schelp of droogt je broertje zich af met jóuw handdoek! (Die handdoek die je gisteren stom vond maar wat nu je lievelings is.)

Eerste vakantie met z’n vieren

Ook was het de eerste vakantie met mijn vriend erbij, wat inhield dat ik van begin tot eind bezig was om het iedereen naar de zin te maken. Tenslotte wil je graag dat het een succes is met elkaar, het is nogal wat. Ik hoopte dat zij zich prettig voelden bij hem. Ik hoopte dat hij het naar zin had, hij heeft geen kinderen en is ze dus ook niet 24/7 gewend. En ik hoopte dat zij hem de allerleukste ooit-bonus-papa zouden vinden. Het werd een geslaagd project. We hebben het erg leuk en fijn gehad met z’n vieren. Er is zelfs al gesproken over volgende vakanties.

Met een glimlach kijk ik terug naar de foto’s. En ook naar foto’s van vorige vakanties. De vakanties met mijn kinderen zijn hele waardevolle momenten en ik heb er mooie, warme herinneringen aan. Maar uitrusten en bijkomen? Dát dan weer niet.

[Augustus 2018] Ik kon dit blog pas later plaatsen. Deze vakantie was eind juli. Terwijl ik dit stukje plaats ben ik zonder mijn kinderen op vakantie en zijn zij met hun vader weg. Ik mis ze ontzettend!