Share This Article
Dit is zo’n dag dat ik blij ben. Dat ik geniet van de gezelligheid. Zo’n weekend waar ik al de hele week naar uitgekeken heb. Omdat de laatste weken heel druk waren en ik weinig tijd voor jou had.
Zo’n dag waarvan ik weet dat we hem altijd zullen onthouden. “Weet je nog? Die winter van 2021? We woonden net een jaar in ons nieuwe huis en we konden schaatsen op de vijver voor de deur.”
De zon schijnt en in mijn hoofd ook. Ik heb een fijn gesprek met mijn grote liefde. We hebben het gezellig en wandelen kletsend met de hond langs de kade – waar het er altijd al uitziet als op een schilderij van Anton Pieck, maar nu met de sneeuw nog meer.
Zo’n dag waarop ik al vrolijk opstond omdat ik zin had in de leuke dingen die ik had gepland voor vandaag. Een dag waarop ik in de ochtend al heerlijk creatief aan tafel zat te knippen en plakken voor een collage. Met een grote kop koffie en een snurkend hondje naast me. Met mijn grote liefde in de tuin druk voor de vogels bezig (die het ook erg koud hebben deze week) als uitzicht.
En net als ik denk dat ik mijn geluk bijna niet op kan, denk ik aan jou. Aan jullie allebei. Ik loop langs jullie lege kamers. En wanneer ik een geluksmoment voel wil ik het eigenlijk met jullie delen. Ik kijk uit op de vijver vol schaatsende kindjes, maar jullie zitten er niet tussen. En wanneer ik mijn grote liefde een kus geef op zijn wang en de hond een kus op haar kop mist er daarna iets.
Zo’n dag dat ik weet dat jullie het fijn hebben. Alleen niet hier. Een dag dat het helemaal goed is. Maar tegelijk ook weer niet. Zo’n dag waarop ik tot rust kom misschien juist omdat jullie er even niet zijn, maar toch klopt het niet. Ik ben nooit compleet zonder jullie.
Dit is zo’n dag dat ik je mis.
